Czy “klasyczny” to tylko sportowy, luksusowy, drogi i “wyprodukowany” w jednej sztuce pojazd nieznanej marki? Nie, nawet samochody użytkowe zasługują na takie określenie. To nic, że kilkadziesiąt lat temu woziły wielodzietne rodziny lub płody rolne na targowisko. Dziś odzyskują należne im miejsce na kartach dziejów motoryzacji. Są dowodem na to, że “blaszak” może być ciekawym pojazdem. Oto zestawienie ciekawych historycznych samochodów użytkowych o małych i średnich rozmiarach. Oto kolejna część zestawienia.
JerAZ 762 – w produkcji od 1966 do 1991 roku. 5 – metrowa furgonetka o masie 1,5 tony napędzana silnikami Wołgi. Konstrukcja tego mało znanego pojazdu była oparta o mikrobus RAF-977. Ładowność wynosiła 850 kg. Cechą szczególną tego pojazdu były przesuwane drzwi tylko z prawej strony i przedział ładunkowy wzmocniony … drewnianymi listwami. Konstrukcja ta nie była udana, gdyż silnik był paliwożerny (12 litrów/100 km przy 60 km/h), do przeniesienia napędu użyto 3 – biegowej przekładni i nawet w latach 80 – tych pojazd hamował czterema hamulcami bębnowymi.
JerAZ 762
Źródło: avtoexport.cz
Bedford CA Panel Van z lat 1952-1969. Niewielki, jak na europejskie drogi, mikrobus lub pojazd pod zabudowę (3,9 – 4,2 m długości). Zastosowano przesuwane przednie drzwi. Do napędu użyto silników o poj. 1.5-1.6 dm3 o mocy 52-55 KM lub diesla konstrukcji Perkinsa. Napęd na koła tylne przenosiła początkowo 3 – biegowa przekładnia a jej dźwignię umieszczono przy kierownicy. Cechą charakterystyczną serii CA był niski przód oraz wysoka linia okien. Był eksportowany do Kanady. Do dziś zachowało się niewiele egzemplarzy.
Bedford CA Panel Van
Źródło: bedford-ca.com
UAZ 452 – w produkcji od 1965 roku. Terenowy mikrobus o długości 4,3 m, prześwicie 205 mm i głębokości brodzenia 50 cm. Produkowany do dziś – pierwotnie z silnikiem Wołgi o mocy 70 KM a dziś ze spełniającym normę Euro 4 silnikiem o mocy 112 KM. Słynna radziecka “Buchanka”, która w wersji pod zabudowę może zmieścić aż 1,2 tony ładunku. Choć pojazd jest archaiczny i nawet UAZ chciał zakończenia produkcji po licznych protestach klientów nadal jest w ofercie. Co ciekawe, najtańszy nowy model z podwoziem pod zabudowę to wydatek ok. 20 tys. zł.
UAZ 452
Źródło: madeinrussia.cz
Citroen B15 z lat 1926-1928. Pierwszy francuski pojazd dostawczy o ładowności 1 tony wyposażony w zamkniętą kabinę. Napędzany 22 lub 30 konnymi silnikami benzynowymi potrafił rozpędzić się do 80 km/h. Słabszy silnik zużywał 8,5 dm3 benzyny na 100 km, co czyniło go bardzo ekonomicznym. Napęd był przenoszony na koła tylne za pomocą 3 – biegowej przekładni. Co ciekawe, Citroen wytwarzał tylko podwozie zaopatrzone w silnik i 2 – osobową kabinę a dostosowaniem zabudowy do potrzeb klienta zajmowały się zewnętrzne przedsiębiorstwa karoseryjne.
Citroen B15
Źródło: citroenet.co.uk
Multicar M25 – w produkcji w latach 1978-1993. Napędzany 45 – konnym dieslem o poj. 2.0 dm3 Multicar osiągał zaledwie 52 km/h, ale to wystarczyło żeby ten niewielki (3,7 m długości) pojazd zadomowił się na ulicach miast “Demoludów”. Niczym mniejsza odmiana Unimoga – był dostępny w każdej możliwej zabudowie i mógł być dostosowany do wielu potrzeb. Pomimo rozmiarów ważył aż 1640 kg a jego ładowność wynosiła …1,86 t. W ostatnich latach produkcji oferowano wersję z silnikiem VW o poj. 1.9 dm3 i mocy 54 KM. Dzięki temu mógł pędzić z prędkością 80 km/h.
Multicar M25
Źródło: multicarmorava.cz
Austin K8 – produkowany w latach 1947-1954, prototyp pokazano w 1946 roku. Duży mikrobus lub pojazd pod zabudowę o ładowności od 1 do 1,5 tony napędzany silnikiem benzynowym o mocy 65 KM. K8 poruszał się na 16 – calowych kołach a jego silnik i skrzynię biegów można było łatwo wyjąć. Zastosowano specjalny mechanizm ułatwiający nawet największe czynności serwisowe. Wersja osobowa mogła pomieścić nawet 12 osób, z czego tylko dwie miały wygodne warunki podróżowania. Podobnie jak legendarny model K2, K8 był dostępny również jako sanitarka.
Austin K8
Źródło: gracesguide.co.uk
Seat Terra – produkowana w latach 1986-1998 dostawcza wersja … Fiata Pandy (Seat produkował Pandę jako Marbellę). W stosunku do pierwszej Pandy auto było znacznie wyższe (1,89 m) oraz dłuższe (3,87 m). Przestrzeń ładunkowa Terry miała objętość 1,3 m3. Do napędu użyto 40 – konnego silnika znanego z najmniejszych Fiatów lub silników wysokoprężnych o mocach 45 – 48 KM. Z najmocniejszym silnikiem Seat osiągał 120 km/h i mógł przewieść dwie lub cztery osoby. Od 1990 roku w niewielkiej liczbie egzemplarzy montowano silnik o poj. 1.6 dm3 i mocy 90 KM.
Seat Terra
Źródło: cloudlakes.com
Willys 77 Sedan Delivery – przedstawiciel nietypowej klasy pojazdów, czyli 2 – osobowych limuzyn przerobionych na lekkie pojazdy dostawcze. Produkowany w latach 1933-1936. Do jego napędu stosowano 4 – cylindrowy silnik o poj. 2.4 dm3 i mocy 49 KM. Pojazd był bardzo ekonomiczny jak na amerykańską konstrukcję (na jednym galonie aż 25 mil). Dostawczy Willys rozwijał prędkość do 70 MPH a jego przedział ładunkowy mógł przewieść ciężar o wadze 3/4 tony. Co ciekawe, odmiana dostawcza była najdroższą wersją serii 77 i kosztowała 599 ówczesnych dolarów.
Willys 77 Sedan Delivery
Źródło: pinterest
Opel Kadett C Panel Van – dostawcza wersja popularnego Opla produkowana w latach 1973-1979 (w Brazylii do 1994 r.). Było to krótkie, 3 – drzwiowe kombi bez bocznych tylnych szyb. Ten typ nadwozia nazywano “Combo”, stąd późniejsza nazwa małych dostawczych Opli. Do napędu użyto wszystkich silników z palety Kadetta, w tym nawet 40 – konnej “litrówki”. Z racji takiego samego nadwozia jak osobowa odmiana “Caravan” i tylnego napędu pojazd nie grzeszył pojemnością przestrzeni ładunkowej. Dostawcze odmiany kompaktowych Opli są produkowane do dziś.
Opel Kadett C Panel Van
Źródło: Opel Kadett owners club
Standard Atlas z lat 1958-1968 (produkowany w Indiach do 1980 r.). Całkiem ciekawa konstrukcja z zakrytymi przednimi kołami. Początkowo napędzany zaledwie 48 – konnym silnikiem o poj. 948 cm3 (umieszczonym pomiędzy przednimi fotelami) osiągał prędkość zaledwie 80 km/h i mógł przewieść najwyżej 500 kg ładunku. Późniejsze wersje oferowały mocniejszy 60 – konny napęd o pojemności 2260 cm3 i mocy 60 KM (przejęty z ciągnika Massey-Ferguson) co pozwalało przewozić towary o masie do jednej tony. Ten średniej wielkości pojazd dostawczy był oferowany jako furgon lub pickup.
Standard Atlas
Źródło: flickr
Ford Taunus Transit (1953-1965) – mikrobus o długości 4,3 m korzystający z techniki osobowych modeli Forda. Do napędu służyły benzynowe silniki o mocy od 38 (z przedwojennego modelu Eifel) do 54 KM (z Taunusa). Ładowność wynosiła 1-1,25 t (wersja osobowa – 800 kg). Stworzony jako konkurent Transportera, Taunus Transit był od VW mocniejszy i szybszy (VW – 80 km/h, Ford – 95 km/h). Oferowano nawet osobową odmianę Panorama, która dysponowała dużą ilością szyb. Późniejszy model Transit to zupełnie inna konstrukcja.
Ford Taunus Transit Panorama
Źródło: Samochody Świata
Mini Panel Van – w ofercie w latach 1960-1983 (oferowano również pickup). Z ładownością zaledwie … 250 kg (to sam udźwig przestrzeni bagażowej) trudno uznać Mini za pojazd dostawczy, ale wobec jego niskiej masy własnej (ok. 700 kg) to całkiem przyzwoity wynik. Do napędu stosowano te same jednostki co w “zwykłym” Mini (od 850 do 1275 cm3 pojemności), jednak zastosowano przedłużoną płytę podłogową oraz drzwi osobowej odmiany Traveller. W 1978 roku zmieniono nazwę na Mini 95 – co miało oznaczać masę całkowitą równą 950 kg.
Mini Panel Van
Źródło: Bring a Trailer
Podobne wpisy:
Z wykształcenia menedżer motoryzacji i informatyk, z zamiłowania historyk techniki i pasjonat starej motoryzacji. Maniak nowoczesnych technologii. Podobno zdolny autor tekstów (m.in. dla Continental Polska i Allegro). Czasem bloger i nauczyciel blogowania. Człowiek renesansu. Nauczyciel w zduńskowolskim “Elektroniku”.
